| 06-04-2022 |
Als raadslid ben ik in mijn hoofd vaak bezig met het Quo Vadis, ‘Waarheen gaat gij’. Dan gericht op de toekomst van Bergen op Zoom. Ten tijde van de collegeonderhandelingen, na de verkiezingen in 2018 schreef ik onder die titel maar liefs drie artikeltjes. En ook tijdens de onderhandelingen over het focusakkoord in 2020 schreef ik een artikel met die titel. In 2018 had ik bij het schrijven met de kennis van dat moment een bepaalde verwachting. Uiteindelijk bleek die gebaseerd op drijfzand een illusie, de werkelijkheid bleek heel anders dan de indruk die de informateur en zijn kompanen in ‘crime’ bij mij hadden gewekt. Maar je leert van je fouten en soms van je onnozelheid.
Dat laat onverlet dat ik en de BSD toekomstgericht willen zijn in ons handelen waarbij de volgende dichtregels van Henriëtte Roland-Holst voor mij al meer dan 36 jaar een leidraad zijn:
“Morgen wordt heden geschreven;
Gij levenden bouwt wordend leven.
Gij werkt voor der komenden lot.”
Ook nu vind ik inspiratie in haar gedichten als ik mij afvraagt; Bergen op Zoom waarheen gaat gij?
“Waar gaan we heen? Naar welke donkre kimmen,
drijft over afgrondige oceanen:
ons schip? Avonden dalen, morgens klimmen,
boven een wereld vol verwarde wanen.
Van de stilte werden we losgerukt,
den weg naar d’inkeer hebben we vergeten:
kindren gelijk, die ’n blinkend vod verrukt,
hebben w’om waan oude wijsheid versmeten.
Oude wijsheid, die van de vad’ren kwam:
geloof, dat de moeders liefdevol hoedden,
dat elk kind in zijn teere handjes nam,
betastend ’t lang vertrouwde wèl te moede.
De oude waarden, menschheid zwoer ze af,
maar zonder waarden kan de mensch niet leven,
dies heeft zij valsche waarden zich verschreven
en al dit vreeslijke is daarvoor de straf”.
Dit gedicht van Henriëtte Roland-Holst verscheen van haar hand in de eerste helft van de jaren dertig van de vorige eeuw. Ook dat waren tijden dat de mensen zich lieten verleiden door politici met een valse maar verlokkende boodschap, maar ook beladen met het ‘gif’ dat tientallen miljoenen de dood en ellende in zou jagen. Ik zie ook nu die tekenen der tijd. Tot in mijn Bergen aan toe. Oude wijsheden en waarden lijken verdwenen in de mist der tijden. De donkere wolken klimmen ook nu aan de einder.
Als sociaal democraat blijf ik wel vertrouwen op de waarden en wijsheden van mijn vad’ren en moed’ren. Ik blijf hopen en strijden voor een betere toekomst en hoop dat de linkse gelederen en idealen weer de zon zal doen herrijzen boven de huidige wereld vol van verwarde wanen.
Ik hoop dat wat er gebeurt, van oorlog tot inflatie, de kwetsbaren en verstotenen der aarde brengt tot het sluiten der rijen en die vereniging zal leiden tot het inzicht dat linkse politiek en vakbondswerk nodig zal zijn om het tij te keren. Dus; ‘ontwaak, verworpenen der aarde’! “Morgen wordt heden geschreven”.
