2009 FAROER EILANDEN

 

    


28 augustus 2009

Vanmorgen met Alexander om circa 7.00 uur met de KA vertrokken naar Esbjerg in Denemarken. Tot vlak bij Bremen ging het goed. Bij Bremen bijna 40 minuten gedaan over een kleine 2 kilometer. Tussen Bremen en Hamburg een schijnbaar oneindige rij van wegwerkzaamheden. Iedere keer circa 6 kilometer een 60 of 80 kilometerzone om daarna circa 4 kilometer 120 te mogen. Dat stuk Duitsland was onaangenaam. Na de Elbetunnel ging het snel beter. Om ongeveer half zes naderden we Esbjerg Haven. Even gekeken waar we de volgende dag in zouden moeten schepen voor de Faroer eilanden. Nog even pinnen en tanken en dan de B&B opzoeken. Het tanken lukte pas bij het tweede tankstation. Bij het eerste, nota bene een Shell station, was de uitleg alleen in het Deens. Daar kwamen we niet uit. Bij het tweede ook onbemande station lukte het na enig puzzelen wel.
Om even over zessen vonden we de B&B, bij een boerenfamilie op zolder. Een oudere vrouw legde alles in het Deens uit. Een man vermoedelijk haar zoon (Lars) was in het Engels een man van weinig woorden.

29 augustus 2009
Goed geslapen in de B&B voor in totaal 260 Deense Kronen. Dat is ongeveer 34 euro. Buiten een wandeling, door het centrum van Esbjerg, waar de winkels op zaterdagmiddag gesloten zijn, gelummeld met uitzicht op zee. Omstreeks half vijf in de middag kwam de Norröna voorbij. Een kanjer van een schip.

faroer001

Om circa kwart over zeven hebben we ons gemeld bij de Smyril Line. Alex ontdekte een sterretje in de voorruit. Met het voornemen in Tórshavn een poging te doen het te laten repareren gingen we aan boord. Een Faroerees vertelde dat alle dealers in Tórshavn zaten. Hij had nog nooit gehoord dat men dat ‘injecteren’ ook op de Faroer zou kunnen. We zouden wel zien. We vertrokken 7,5 uur later dan de oorspronkelijk aangegeven tijd. Vermoedelijke aankomst in Tórshavn maandagmorgen om 7.30 uur.

30 augustus 2009
De gehele dag op de boot. Ook dit grote schip met volgens de folder ultramoderne stabilisatoren stampt op de golven. Beweegt naar links naar rechts naar voren en, zo lijkt het soms, naar achteren. Ik ben blij met de pleister tegen zeeziekte. Ondanks de pleister waren mijn benen vaak slap en bibberig. Met goed vasthouden en gericht oversteken lukte het altijd. Als bijwerking van het medicijn had ik een droge mond en keel en veel slijmvorming achter in de keel. Alex had dezelfde verschijnselen. Hij begon op de tweede dag wazig te zien. We hebben toen de pleisters maar afgedaan. Tweemaal warm gegeten. Eerst in het cafetarium en de tweede keer in buffetstijl in het restaurant. Beide hadden een goede prijs-kwaliteit verhouding. Bijna de gehele reis waaide het verschrikkelijk. Zelfs Alex kan alleen op de voorplecht overeind blijven als hij zich vasthield. Lang op het achterdek uit de wind gezeten.
De dag duurde lang. Toen er eilanden in zicht kwamen ontdekten we dat, vanwege de wind, de route van de Norröna dwars door de Shetland eilanden liep. We hebben dus even gevaren door Schotse wateren.

31 augustus 2009
Hoewel de Norröna 7,5 uur later vertrok dan oorspronkelijk gepland, kwam zij slechts 3 uur te laat aan. Nadat we de thuisblijvende Ank via een openbare webcam hadden toegezwaaid, gingen we op zoek naar het toeristenbureau in Tórshavn.

thorn008

We wilden het adres hebben van de lokale Forddealer om iets te laten doen aan de ster in de voorruit. De dealer deed dat soort werk niet zelf maar was zo goed contact op te nemen met een collega. We zouden donderdag morgen terecht kunnen. Daarna de reis naar Klaksvik aangevangen. Die verliep voorspoedig. Alle tunnels op de circa 75 kilometer lange route bleken tweebaans en verlicht. We hebben enige tijd moeten zoeken naar het toeristenbureau, maar uiteindelijk toch gevonden. Daar konden we betalen voor de accommodatie. Richtingaanwijzingen zouden best wat beter kunnen. We hebben ook moeten zoeken hoe en waar we zouden kunnen betalen voor het gebruik van de Toltunnel naar Klaksvik. Ze maken een foto van je kentekenplaat en dan kan je bij een tweetal benzinestations en bij de plaatselijke toeristeninformatie betalen voor het gebruik. Je betaalt één bedrag voor de heen en terugreis (één keer betalen voor twee doortochten). Slim en goedkoop als iedereen eerlijk is. Wat er zou gebeuren als je niet betaalt in onduidelijk. Ik denk dat je dan misschien op of voor de ferry naar Denemarken tegen gehouden zou kunnen worden. We hebben het maar niet uitgeprobeerd. Vandaag hebben we de eilanden Kunoy en Vidoy geheel bekeken en Bordoy grotendeels. Ook weten we nu zeker dat we niet met de boot naar Fugloy en Svínoy zullen gaan. Die eilanden hebben geen goede havenfaciliteiten en je moet dan redelijk atletisch zijn om daar aan land of weer aan boord te komen. Morgen gaan we bekijken of we er per helicopter naar toe kunnen. Dan ga ik ook bekijken hoe en wanneer we op Kalsoy kunnen komen. De drie tunnels op Kunoy en Bordoy bleken onverlicht en enkelbaans. Het passeren op de passeerstroken ging goed. Keer op keer hebben we ons verbaasd over de ervaren stilte.
We hebben Faroereese bankbiljetten gepind. Prachtige biljetten, vooral het biljet van 500 Kronen is voor een Bergenaar een herkenning. Een wenkende krab als illustratie.

faroer002
Ons voornemen om te gaan eten in een restaurant eindigde in een fikse wandeling op zoek naar een open restaurant. Helaas tevergeefs. Met brood, kaas en een blikje Unox worstjes eindigde onze eerste vermoeiende dag op de Faroer.

1 september 2009
Vanmorgen ben ik omstreeks kwart over zes gaan wandelen en heb daarbij de veerpont naar Kalsoy verkend. Hij vertrok om tien over half zeven met slechts één passagier. Voor mij de ideale vertrektijd omdat, als de boot leeg is, het eventueel achteruit er af rijden voor mij geen problemen behoeft te geven (ben in de achteruit een bedroevend slechte chauffeur). Vandaag met Alex Bordoy verder verkend, alsmede een deel van Eysturoy. Wat opvalt is dat zelfs het kleinste dorp beschikt over een school, een kinderspeelplaats en een veelal schoon openbaar toilet. Bergen kan er nog wat van leren. Het mooie weer (12 graden Celcius) dreef de schooljeugd en hun juffrouwen naar buiten. Verder waren de dorpen verlaten. Alleen op de haventerreinen en directe omgeving was het een drukte van belang.
De gehele ochtend was het prachtig zonnig weer en vrijwel windstil. Pas omstreeks twee uur in de middag werd het bewolkt en miezerde het een beetje. Na de tunnel tussen Leirvik en Klaksvik brak de zon weer door. Wat opmerkelijk was dat Alex zijn GSM afging op vrijwel het diepste punt (meer dan 100 meter beneden zeeniveau) van deze circa vijf kilometer lange tunnel. Op meer dan 100 meter diepte werkte alles perfect. Waar een klein landje goed in kan zijn. Ingeval van nood ben je daar, ook in een tunnel van vijf kilometer, bereikbaar
Vanavond gegeten in restaurant Herefort. Ondanks de Engelse naam was de kaart in het Faroerees en Deens. De pepersteak en het lamsvlees smaakten er niet minder om.

2 september 2009
Vandaag de eerste boot genomen naar Kalsoy. Tien over half zes is duidelijk voor de meeste Faroerezen te vroeg. Op die grote boot was slechts één andere passagier en onze KA de enige auto.

faroer003
Kalsoy is slechts enkele kilometers breed en circa 20 kilometer lang met een paar honderd inwoners verdeeld over vier dorpen. Toch gaat er 4 à 6 keer per dag een ferry naar toe en rijdt er gericht op de aankomst en vertrek van de ferry een busje langs de dorpen. Alle dorpen zijn per weg ontsloten. Daartoe is totaal verdeeld over vier tunnels ruim negen kilometer tunnel door de bergen gegraven/gehakt/geboord of opgeblazen. De laatste ruim twee kilometer om 3 gezinnen met de bewoonde wereld te verbinden. Ieder dorp heeft een speelplaatsje en drie van de vier dorpen een soort pannaveldje en daar wordt door de jeugd veel gebruik van gemaakt.
Begin van de middag hebben we de helicopter genomen van Klaksvik naar Fugloy met landingen in Hattarvik en Kirkja. We kregen prachtige vergezichten over de eilanden voorgeschoteld.

faroerA faroerB

Helaas moest er niemand in Svínoy zijn. We vlogen wel over dat eiland en hadden vanuit de lucht een prachtig zicht op het gelijknamige dorp.

faroer004

Zelfs deze eilanden met ieder minder dan honderd inwoners zijn bereikbaar en hebben met een helihaven in geval van nood een snelle verbinding met de rest van de eilanden en de voorzieningen. Naar deze eilanden is ook een bootverbinding maar deze is voor gewone mensen vrijwel niet te nemen wegens de veelal woeste/onrustige oceaan en de beperkte haven faciliteiten. In de middag Eysturoy verder verkend met een passage van een tweetal passen op een hoogte van circa vijfhonderd meter om Gjógv en van daaruit Eidi te bereiken. Zowel bij de helivlucht als bij deze passages viel op dat de bergen eigenlijk een soort tafelbergen zijn. De toppen zijn door erosie en door de gletsjers tijdens de ijstijden afgeplat. Zelfs op deze voor mensen nauwelijks te bereiken toppen zijn schapen te vinden.

3 september 2009
Vandaag om half acht vertrokken naar Tórshavn om het sterretje in de voorruit te laten repareren. Tijdens de reparatie gelopen naar het nationaal historisch museum. Dat was voor mijn arme voeten een verre wandeling. Maar het was de moeite waard. Geschiedenis, cultuur-historie en archeologie werden mooi met elkaar verbonden. Het moderne gebouw lag op een industrieterrein maar voldeed aan alle aan een museumgebouw te stellen eisen. De expositie gaf zeker een totaalbeeld van de cultuurhistorische geschiedenis van de Faroer. Alleen de Engelstalige teksten waren soms wat kort door de bocht. Het meeste pijn deed nog wel de tekst die aangaf dat het Friese Dokkum in Duitsland lag.
Daarna onder andere het fort van Tórshavn bezocht. Dat was zeer beperkt. Het fortje en het Deense garnizoen van circa 40 man is tot de demobilisatie, midden jaren achttienhonderd nooit getest op de militaire waarde.

sornfelli4Later op de middag zijn we op zoek gegaan naar de webcam op Sornfelli. Uiteindelijk hebben we hem op circa 700 meter hoogte in dichte mist gevonden. De laatste honderden meters hebben we gelopen omdat volgens de borden alleen geautoriseerde voertuigen verder mochten. Later bleek dat deze webcam zich bevond vlak voor de ingang van een in de bergtop uitgeholde ruimte waarin een NAVO communicatiecentrum en een locatie Van Faroya telecom waren gevestigd.

Op de terugweg naar Klaksvik de opgraving in Leirvik gezocht, gevonden en bekeken. Dit dorp van ruim achthonderd inwoners bleek te bestaan uit drie ‘stadsdelen’. In de wijk Toftanes troffen we de opgraving aan. Op een mooie wijze werd de geschiedenis voor bewoners en bezoekers inzichtelijk gemaakt.

faroer005

4 september 2009
Vandaag was het uitzonderlijk mooi weer. Vrijwel de gehele dag was het zonnig en misschien wel 13 graden Celsius in plaats van de gebruikelijk 11 à 12 graden. De temperatuur op de eilanden variëert nauwelijks. De dag en nacht temperatuur verschilt hooguit één graad. Zonnig of bewolkt het maakt nauwelijks iets uit. De kleine landmassa’s in die grote oceaan worden nauwelijks door de zon opgewarmd. De watertemperatuur van de oceaan bepaalt het jaar door feitelijk de luchttemperatuur.
Vandaag zijn we door de Saksunardalur vallei gereden. Met voor Faroerese begrippen brede beek met daarin zelfs waterbeheersingwerken zoals een stuw en restanten van wat eens een stuw gecombineerd met een watermolen was.

faroer006

Ook zagen we de restanten van vermoedelijke turfwinning met gegraven waterloopjes ter ontwatering van het veen.
Het dal en de ligging van het dorpje Saksun is van een uitzonderlijke schoonheid. De stilte wordt alleen ‘verstoord’ door het klaterende water van de vele watervallen. Het dorpje Saksun ligt vlak boven een wat eens een natuurlijke haven was. Die is nu verzand. Nu is het een ideale plek om vanaf de zandplaten in zee op zalm en zeeforel te vissen. Terwijl achter wat watervalletjes en kleine stroomversnellingen en een stuwachtige constructie op, de opstroom gezwommen vis, in zoetwater gevist kan worden. Vooral daar werd met vliegen door de eilanders gevist. De beek uit het dal stroom vanaf het hoogste punt zowel naar Saksun als naar Hvalvik de andere kant op.
Daarna zijn we naar Tjørnuvik gereden. Een dorp met een opgraving van Vikinggraven maar ook een prachtig uitzicht op de rotsen bij Eidi, waar twee rotspunten Risin en Kellingin los oprijzen uit de oceaan.

faroer007

Volgens de saga een reus en een trol die de Føroya naar IJsland wilden slepen maar ruzie kregen en bij opkomende zon veranderden in stenen pilaren. Ze deden mij wel even denken aan onze burgemeester en wethouder Linssen die soms ook voor de muziek uitlopen en dan wel eens verblind worden door het licht wat de gemeenteraad wil laten schijnen, bijvoorbeeld met de raadsenquête.

5 september 2009
Vandaag de verhuizing naar de ‘iglo’ in Kvívík. De overgang van onze comfortabele etage in Klaksvik naar het huisje in Kvívík was groot. De ligging en het uitzicht van het huisje zijn prachtig.

faroer008

faroer009

Het huisje ziet er leuk uit, maar het verblijf heeft veel weg van kamperen en schoon was het allerminst. Er zit o.a. schimmel in de koelkast. Een schoonmaak poging staken we spoedig als blijkt dat zelfs de afsluitende rubberrand van de deur ook binnenin volzit met meurende schimmel. Ook blijkt het wel bestelde beddengoed afwezig en de toegangsdeur tot het huisje krijgen we niet op slot. Bij alle beschikbare telefoonnummers van de eigenaren/verhuurders klinkt “niet bereikbaar”. Een tocht naar de ‘tourist informatie’ is leerzaam. Zelfs in dit dorp van niks was geen relevante informatie of nadere adressen van de verhuurders verkrijgbaar. Wel de adressen van politie (Tórshavn) en de gemeente. Maar daar kun je op zaterdagmiddag niet veel mee. Bij terugkeer in het huisje bleek er ineens wel beddengoed afgeleverd. Aan het slot en de koelkast was niets veranderd. Iets niet op slot kunnen doen in de Faroer is niets bijzonders. Het is simpelweg niet nodig. Als voorbeeld de fietsen bevatten zelden een slot. Een sleuteltje zou je kunnen verliezen en dan heb je een probleem. Gejat wordt er niks. Het huisje bevatte allerlei elektronische apparatuur zoals een satelliet TV en DVD. Iets op slot willen doen is echt iets voor rare bange mensen van het continent.
Die dag ook de opgraving van Vestmanna gezocht en na lang zoeken gevonden. Dit was de tweede teleurstelling van die dag. De lokatie bleek ingepakt in plastic. Er viel dus niet veel te fotograferen. Het rondrijden leverde wel voor een mogelijke vakantie een aantrekkelijke verblijfplaats op. In Leynar is een geheel gerestaureerd historisch huisje, met grasdak, beschikbaar voor de verhuur met een prachtig uitzicht over zee en de kust en een zandstandje voor de deur. Een aanrader!

faroer010

Bij Leynar is een oude vistrap voor zalmen van totaal circa twintig stappen.

faroer011

faroer012

Wat in het algemeen opvalt is de moeite die de ‘boeren’ van de Faroer eilanden moeten doen om droog hooi voor de winter binnen te halen. In ieder dorp kom je de kleine doorluchtbare huisjes/gebouwtjes tegen. Maar vaak ook rijen met paaltjes met netten die met de hand gevuld worden met te drogen gras. Helaas is buiten drogen in onze ogen vrijwel verloren moeite met de dagelijkse regenval.
Wat ook opvalt zijn de vele honden. Ze lijken allemaal op elkaar maar wat veel kenmerkender is, is de volledige afwezigheid van ook maar enige vorm van agressie of dreiging. Ze zijn wel nieuwsgierig en worden graag aangehaald. Ze begroeten iedere bezoeker van hun dorp of erf.

6 september 2009
Vandaag begon de dag met veel mist en regen. Tegen elven werd het wat droger en soms was er zelfs een straaltje zon te zien. We hebben het eiland Vágar verkend. Het eiland met een echte luchthaven. Het is zeker geen Schiphol. Ze hebben zestien jaar over de éérste 100.000 reizigers gedaan. Een aantal wat Schiphol vrijwel iedere dag haalt. Het is dus wel iets anders dan onze nationale luchthaven. Opvallend was het huisje bij Gásadalur dat vanwege de soms wel erg krachtige winden stevig was vastgezet.

faroer013

Dit dorp van circa 30 zielen is middels een verlichte tunnel van circa 1,7 kilometer met de rest van de wereld verbonden. Het heeft als grote uitzondering geen kerk, maar wel een begraafplaats.

7 september 2009
Gisteravond en vannacht veel wind en nog veel meer regen. Vanmorgen konden we door de vele regenbuien soms het einde van ons toegangsweggetje niet eens zien. De regen, gemengd met de laaghangende bewolking op onze berg, leverden soms dus een zicht op van minder dan 50 meter. Tegen tienen besloten we naar Tórshavn te gaan via de kustweg en de tunnel. De bergweg leek ons met deze wind en het beperkte zicht te gevaarlijk. Eenmaal in Tórshavn besloten we toch de boot te nemen naar Sandoy. Het klaarde op en de lucht brak open.
Sandoy is een wat gelijkmatiger eiland. De bergen zijn meer glooiende heuvels. We hoopten de eilanden: Shúvoy, Stóra Dimun en Lítla Dinum te kunnen fotograferen. Dat lukte matig. Ondanks de zon en de sterke wind bleef het boven zee heiig. Op de weg terug van Skarvanes hadden we een bijzondere ontmoeting met een viertal paarden. Alle dagen hadden we reeds de vele loslopende schapen kunnen ontwijken. Veelal gingen ze bij onze nadering vanzelf op tijd van de weg. Deze paarden waren dat echter niet van plan. Ze proefden zelfs aan de auto. Vooral een ruitenwisser was interessant. Na circa 5 minuten verdween de interesse voor dat rare model auto (KA) met de afwijkende kleur (paars) en nummerplaat (Nederlands) en mochten we verder.

faroer014

faroer015

Het weer werd in de loop van de middag rap slechter. Terug op de boot kwam de mededeling (in het Faroerees) dat er veel deining stond.
Eenmaal terug in onze ‘iglo’ bleek wat het betekent op een kale berg op de Faroer te verblijven. De gierende wind en de striemende regen deden het huisje steunen en kreunen en soms bewegen. We hoopten dat het rottingsproces van het houtwerk nog niet zover zou zijn dat we morgen tot de ontdekking zouden komen dat we onderaan de berg, dus in zee wakker zouden worden.

8 september 2009
Vannacht en vanmorgen heeft het stevig gestormd met veel regen. We besloten naar Tórshavn te gaan en naar het tourist informatiecentrum (om te mailen) en naar het natuur historisch museum van de Faroer. In het tourist informatiecentrum de kaart van de eilanden nog eens goed bekenken en geconcludeerd dat zelfs op de Faroer eilanden gemeentelijk chauvinisme soms ver gaat. Op Vágar is een relatief groot meer dat in de twee verschillende gemeenten, die het meer territoriaal verdelen, het meer ook verschillend heet.

faroer016

Het natuurhistorisch museum is zeker een bezoek waard. Het is vooral ook interessant vanwege de weergave van de geologische geschiedenis van de eilanden. Tijdens ons bezoek waren er geen andere bezoekers. Speciaal voor ons werden de geluiden behorende bij de expositie aangezet. De rest van de dag doorgebracht in onze ‘iglo’.
Harde storm en veel regen bracht ons tot de televisie. De Faroya televisie heeft een aantal bijzondere eigenschappen. Het is één zender die grotendeels een overname is van een Deense zender. De typisch Faroerese elementen zijn onder andere het nieuws, dat meer een actualiteiten programma is waarbij de gasten stevig bevraagd worden. Het vaste hoogtepunt is de vrijwel dagelijkse berichtgeving over de eigen voetbal competities! Op een bevolking van nog geen vijftigduizend zielen heeft men minimaal twee klassen. De ‘premier legue’ bevat 10 clubs. Het bijna dagelijkse half uur van het sportprogramma “3-2” bevat rapportages van de wedstrijden, trainingen, interviews met spelers, trainers, clubbestuurders en supporters. De inzet is fenomenaal. De emoties zuid-europees. Geen uitzending zonder een rode kaart,die altijd zonder morren gedwee werd geaccepteerd. De wedstrijd tegen Oostenrijk van het nationale elftal was een hoogtepunt waarvan men geen genoeg lijkt te krijgen. Vooral het eigen doelpunt werd en wordt vermoedelijk nog steeds eindeloos herhaald. Faroerezen houden van sport en zeker van voetbal. Ze kennen ook een doelpunt van de week. De drie uit te kiezen ‘male’ komen ieder reclameblok langs.
Wat ook een belevenis is, is de weersverwachting omdat de variatie in temperatuur per dag en op de dag gering is wordt hij over het etmaal in tienden van graden nauwkeurig weergegeven. Waar ik even over gedaan heb, om het vanuit het Faroerees te begrijpen, was de weersverwachting per visgebied. Van een aantal locaties op zee wordt ook uitgebreid het te verwachten weer aangegeven.
De storm bereikte in de avond en nacht een nieuw hoogtepunt. Het geloei in de pijp van de houtkachel was werkelijk oorverdovend.

9 september 2009
De zee is nog woest maar de storm is gaan liggen. De morgen begint met een waterig zonnetje. Vandaag opruimen, inpakken en nog een bezoek aan Tórshavn en mogelijk een bezoek aan het lokale ‘stadskantoor’. Alex probeert nadere informatie te verkrijgen over een aantal opgravingen op de eilanden. Zodat de te schrijven artikelen in het magazine van de Stichting In den Scherminckel ook over archeologie op 62 graden noorderbreedte de juiste informatie gaan bevatten.
De rit naar Tórshavn had achterwege kunnen blijven. Het lukt niet de lokale archeoloog te spreken te krijgen noch bij de gemeente aan zijn emailadres te komen. Archeologische gegevens lijken op de Faroer eilanden wel staatsgeheim.
Ook het winkeltje waar Alex graag iets wil kopen voor zijn lief bleek nog steeds gesloten.
Vanavond dachten we ons galgenmaal in Vestmanna te genieten. Het enige restaurant in een straal van 35 kilometer van ons ‘huis’ bleek door de weeks alleen tot 16.00 uur geopend. Rare jongens die Faroerezen.

10 september 2009
Vandaag is de dag van vertrek. Omstreeks 15.00 uur naderen we het centrum van Tórshavn. File!!! Die morgen blijkt een cruisschip met 3200 Amerikanen aangekomen. Het centrum van Tórshavn is overstroomd met die mensen. Door de vele zebrapaden in het centrum loopt het verkeer vast, omdat de Faoerezen nog stoppen voor mensen op zebrapaden. Na de auto aan de haven geparkeerd te hebben (onder het webcam oog van Ank) ontvingen we al snel een sms van Ank.

thor 23Allerlei duistere figuren hielen zich op bij ons voertuig. Bij een snel onderzoek ter plaatse, maakten we mee wat normaliter alleen eigenaren van een rolls royce of sportwagens of oldtimers meemaken. Veel van die Amerikanen, waaronder Ford gepensioneerden bekeken mijn Ford Ka als ware het een rariteit. Sommigen dachten zelfs aan een prototype. Zou Ford nu eindelijk ook in Amerikaan kleine auto’s gaan maken? Het is een Ford, maar ze kenden het type niet. Diverse keren kreeg ik de vraag wat is dit voor een Ford? Mijn standaard antwoord was: Ééntje die ‘60 miles’ rijdt op ‘one gallon gas’. Verbazing alom. Ford kan ze maken, maar verkoopt ze klaarblijkelijk niet in de VS. Een paar vragers later kwam de vraag wat betekent KA. Mijn antwoord met een glimlach: “Kick Ass” werd wijzend op een naast geparkeerde KIA meesterlijk opgepakt: “ja en dat is een Kick International Ass”. Er blijken gepensioneerde Amerikanen met humor te bestaan.
De boot vertrok op tijd.

11/12 september 2009
De bootreis verliep voorspoedig en over een relatief rustige zee. Zaterdag kwam keurig op tijd de kust van Denemarken weer inzicht. De files op de Duitse wegen vielen ook mee. Zaterdagavond waren we gezond en wel weer thuis en konden we aan de slag met de vele post en mails.

Voor meer info over de Faroer eilanden bekijk dit filmpje op youtube. Het filmpje en de eilanden zijn een bezoek zeker waard.

 

 Louis van der Kallen.